Μετά από 58 χρόνια αδιάλειπτης κυκλοφορίας, στις 26 Οκτωβρίου του 2010 κρεμάστηκε στα περίπτερα το τελευταίο φύλλο της Απογευματινής. Λίγο προτού η διοίκηση της επιχείρησης σταματήσει το τυπογραφείο και καταθέσει την αίτηση πτώχευσης, και ενώ οι (ήδη τότε επί τρεις μήνες) απλήρωτοι εργαζόμενοι καταβάλαμε τιτάνιο αγώνα για τη διάσωση της ιστορικής εφημερίδας.
Ένα χρόνο μετά, και ενώ η Δικαιοσύνη απέρριψε με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο το αίτημα της “Εκδόσεις Απογευματινή ΑΕ”, ο αγώνας μας συνεχίζεται, μέχρι την τελική δικαίωση. Ένα χρόνο μετά, είμαστε ακόμη εδώ, εξακολουθώντας να δίνουμε τη μάχη για τα δικαιώματα μας, τα δεδουλευμένα μας και τις ζωές μας. Για την εφημερίδα που εμείς οι εργαζόμενοι της αγαπήσαμε πραγματικά, περισσότερο από το διευθύνοντα σύμβουλο της “Εκδόσεις Απογευματινή ΑΕ” κ.Κώστα Σαραντόπουλο, ο οποίος για να γλυτώσει τα ψίχουλα των δεδουλευμένων και τα λεφτά των αποζημιώσεων, δε δίστασε να βάλει λουκέτο σε ένα μαγαζί με μεγάλη ιστορία στον τύπο.
Η απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών το καλοκαίρι ήταν πραγματικός κόλαφος για τον κ.Σαραντόπουλο, αφού το δικαστήριο έκρινε ότι η επιχείρηση “υπέβαλε την αίτηση περί κηρύξεως της σε πτώχευση καταχρηστικά με αποκλειστικό σκοπό να αποφύγει με αθέμιτο και δόλιο τρόπο την εκπλήρωση των οικονομικών της υποχρεώσεων , αποκλειστικά και μόνο προς τους εργαζόμενους”. Η Δικαιοσύνη απέρριψε όλους τους ισχυρισμούς της εταιρείας, καυτηριάζοντας τις μεθοδεύσεις του κ.Σαραντόπουλου, και υιοθετώντας πλήρως τις θέσεις των εργαζομένων. Και είμαστε βέβαιοι ότι και στο Εφετείο θα δικαιωθούμε πανηγυρικά, και οι Έλληνες δικαστές θα αποδείξουν για μία ακόμη φορά ότι σε αυτή τη χώρα τελικά υπάρχει Δικαιοσύνη.
Οι εργαζόμενοι της Απογευματινής συνεχίζουμε εν τω μεταξύ με αγωγές και ποινικές διώξεις κατά του διευθύνοντα συμβούλου (και πραγματικού ιδιοκτήτη) της “Εκδόσεις Απογευματινή ΑΕ” κ.Σαραντόπουλου, διεκδικώντας όσα μας οφείλει. Αναμένουμε επίσης με ιδιαίτερο ενδιαφέρον, μετά από τόσους μήνες, να φέρει αποτελέσματα η έρευνα του Σώματος Δίωξης Οικονομικού Εγκλήματος, στο οποίο ήδη από τον περασμένο Απρίλιο έχει γίνει καταγγελία, για ύποπτες οικονομικές κινήσεις της επιχείρησης και ξέπλυμα μαύρου χρήματος.
Τον τελευταίο αυτό χρόνο δώσαμε μία σκληρή μάχη, σε συνδικαλιστικό και νομικό επίπεδο. Αντιμετωπίσαμε τραγελαφικές καταστάσεις, όπως το να ετοιμάζουμε οι απλήρωτοι εργαζόμενοι την εφημερίδα στις 28 Οκτωβρίου για τύπωμα και ο κ.Σαραντόπουλος να τη σταματά με προφορική εντολή στο πιεστήριο, ή να στέλνει στις 9 Νοεμβρίου άτομο να... κατεβάσει το γενικό. Συνεχίσαμε να πηγαίνουμε στα γραφεία μας καθημερινά. Εκδώσαμε (παρόλο που ο κ.Σαραντόπουλος προσπάθησε να μας σταματήσει) στις 22 Νοεμβρίου και στις 13 Δεκεμβρίου δύο φύλλα της “Απογευματινής των Εργαζομένων”, τα οποία έγιναν ανάρπαστα, αφού οι πολίτες αγκάλιασαν την προσπάθεια μας. Κερδίσαμε κάθε δικαστήριο, που είχαμε μπροστά μας, αλλά ακόμη δεν έχουμε πάρει τα χρήματα μας, τα δεδουλευμένα ενός έτους και τριών μηνών, δώρα, επιδόματα και αποζημιώσεις. Και επειδή η επιχείρηση δεν μας έχει απολύσει, αλλά μας κρατά εγκλωβισμένους, εργαζόμενους-ανέργους, δεν έχουμε λάβει ούτε καν επίδομα ανεργίας, παρά το σχετικό αίτημα μας. Πολλοί από εμάς παλεύουμε ακόμη και σήμερα, για να βρούμε δουλειά, για να λάβουμε μία πετσοκομμένη σύνταξη, για να ζήσουμε μωρά παιδιά, για να επιβιώσουμε.
Τον τελευταίο αυτό χρόνο αγωνιστήκαμε όλοι μαζί, αγαπηθήκαμε, τσακωθήκαμε, κλάψαμε και παλέψαμε. Χάσαμε ένα δικό μας άνθρωπο, τον τεχνικό Βασίλη Νικολάου, που έφυγε πρόωρα από τη ζωή, καθώς η ευαίσθητη καρδιά του δεν άντεξε τη στενοχώρια. Καλωσορίσαμε όμως στην “οικογένεια μας” και πέντε νέα μέλη, τα μωρά τεσσάρων συναδέλφων που ήρθαν στη ζωή το 2011. Και αναμένουμε τρία ακόμη γεννητούρια. Γιατί η ζωή συνεχίζεται. Το ίδιο και οι αγώνες.
Μέχρι την τελική δικαίωση, που (ελπίζουμε) δεν θα αργήσει...
ΥΓ. Θα ήταν παράλειψη, ένα χρόνο μετά, να μην ευχαριστήσουμε για μία ακόμη φορά τη διευθύντρια μας, Γιώτα Αντωνοπούλου. Όχι μόνο γιατί τήρησε από την πρώτη στιγμή την πιο ηθική στάση, αλλά και γιατί εάν είχαν εισακουστεί οι εκκλήσεις της από την ιδιοκτησία της επιχείρησης, η Απογευματινή θα ήταν ακόμη ανοιχτή, με όπλο της την αγάπη όλων ημών των εργαζομένων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου