Μετά το «λουκέτο» στα Ελληνικά Γράμματα και τις μαζικές απολύσεις στον Δημοσιογραφικό Οργανισμό Λαμπράκη (ΔΟΛ), στο εκδοτικό συγκρότημα του Πήγασου, στην Ελευθεροτυπία και αλλού, το νέο επεισόδιο στο σίριαλ της κρίσης στον χώρο των εκδόσεων λέγεται Απογευματινή. Απλήρωτοι εδώ και πάνω από 4 μήνες, οι 130 εργαζόμενοι της εφημερίδας είδαν πριν από λίγες ημέρες τον ιδιοκτήτη της, εκδότη και μεγαλοεργολάβο του κατασκευαστικού τομέα Κ. Σαραντόπουλο, να υπάγει την επιχείρηση στο Άρθρο 99 του Πτωχευτικού Κώδικα ζητώντας προστασία από τους πιστωτές του, στους οποίους συμπεριλαμβάνονται και οι …εργαζόμενοί του. (Περισσότερες λεπτομέρειες και συνεχής ενημέρωση για την υπόθεση, στο ιστολόγιο των εργαζομένων στην Απογευματινή.)
Έχουν ήδη γραφτεί και ειπωθεί πολλά για τις μεθοδεύσεις με τις οποίες οι μεγαλοεπιχειρηματίες επιτελούν τους τελευταίους μήνες την περίφημη «αναδιάρθρωση» της αγοράς εργασίας και των κερδών τους: μηνιαίες απολύσεις μέχρι εξαντλήσεως του νόμιμου ορίου, «λουκέτα», «ελεγχόμενη πτώχευση» (μέσω του διαβόητου πλέον Άρθρου 99), «λοκ-άουτ», είναι μόνο τα πιο διαδεδομένα νομότυπα μέτρα που επιστρατεύονται για τον σκοπό αυτό. Το κλείσιμο των Ελληνικών Γραμμάτων υπήρξε από αυτή την άποψη χαρακτηριστικό παράδειγμα: ένας από τους μεγαλύτερους εκδοτικούς οίκους της χώρας, ιδιοκτησίας του μεγαλύτερου εκδοτικού συγκροτήματος της χώρας, μετατράπηκε μέσα σε μια τριετία μόλις σε «ζημιογόνα επιχείρηση», την ώρα που οι μεγιστάνες ιδιοκτήτες του «μετέθεταν» τις «επιχειρηματικές δραστηριότητές» τους σε άλλους τομείς (όπως τον τραπεζικό) προκειμένου να «αναθερμάνουν» την «κερδοφορία» τους και να «τονώσουν την ανάπτυξη» στη χώρα. Το αποτέλεσμα: 94 εργαζόμενοι στον δρόμο, δεκάδες συγγραφείς, μεταφραστές και επιμελητές απλήρωτοι, χιλιάδες βιβλία εγκαταλειμμένα στις αποθήκες της εταιρείας, χωρίς καμία κατοχύρωση πνευματικής ιδιοκτησίας για τους δημιουργούς τους – απλό «στοκ» στην αποκλειστική διάθεση του ΔΟΛ.
Η περίπτωση της Απογευματινής, ωστόσο, ρίχνει ακόμα περισσότερο φως στον τρόπο με τον οποίο οι δυσοίωνες εξελίξεις στον ευρύτερο χώρο των εκδόσεων και του Τύπου επηρεάζουν όλους τους συναδέλφους, μεταφραστές, επιμελητές και διορθωτές, που, λόγω της φύσης της δουλειάς τους, σχετίζονται άμεσα ή έμμεσα, έμπρακτα ή δυνητικά, με τον χώρο αυτό. Η διαπλοκή εκδοτικών οίκων και συγκροτημάτων Τύπου και ΜΜΕ είναι ήδη αρκετά μεγάλη απειλή για όλους μας, «κακό μαντάτο» για το άμεσο μέλλον, όπως θα μας υπενθυμίζει πάντα η υπόθεση των Ελληνικών Γραμμάτων – δεν είναι όμως το μόνο πρόβλημα.
Ο ιδιοκτήτης της Απογευματινής, εξ όσων γνωρίζουμε, δεν έχει στην κατοχή του κανέναν εκδοτικό οίκο, ούτε άλλη εκδοτική επιχείρηση. Στην Απογευματινή, όμως, εργάζονται ήδη έξι συνάδελφοι διορθωτές, 6 από τους 130 εργαζόμενους που είναι απλήρωτοι από τον Ιούνιο. Από τους έξι αυτούς συναδέλφους, μόνο μία είναι μέλος του ΣΜΕΔ: οι υπόλοιποι πέντε είναι μέλη της ΕΣΗΕΑ, η οποία, σημειωτέον, κατά παράβαση κάθε νομοθεσίας περί εργατικών κι επαγγελματικών οργανώσεων, απαγορεύει στα μέλη της να συμμετέχουν σε άλλο πρωτοβάθμιο σωματείο πλην αυτής. Αλλά οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν αυτή τη στιγμή οι συνάδελφοι ασφαλώς δεν εξαντλούνται στους ανώφελους περιορισμούς που έχουν να αντιμετωπίσουν σε ό,τι αφορά τη συνδικαλιστική τους εκπροσώπηση. Αν και δουλεύουν ως μισθωτοί στην εφημερίδα, όχι μόνο δεν πληρώνονται ως τέτοιοι, αλλά είναι και αναγκασμένοι εκ των πραγμάτων να αναζητήσουν άμεσα «εξωτερικές συνεργασίες» στο ολοένα πιο θολό τοπίο της αγοράς των εκδόσεων και του Τύπου για να επιβιώσουν. Την ίδια στιγμή, η καταβολή των δεδουλευμένων τους βρίσκεται στον αέρα: μετά την υπαγωγή μιας επιχείρησης στο Άρθρο 99, οι «φεσωμένοι» μετονομάζονται σε «πιστωτές», εξομοιώνονται δηλαδή με τράπεζες και άλλους …δανειστές, και οι διεκδικήσεις τους μπαίνουν σε αναστολή μέχρι νεοτέρας. Εν ριπή οφθαλμού, και με τις ευλογίες της κείμενης νομοθεσίας, μετατρέπονται από «εξασφαλισμένοι» μισθωτοί, ή έστω λιγότερο εξασφαλισμένοι «εργαζόμενοι με μπλοκάκι», σε «εξωτερικούς συνεργάτες», «ελεύθερους επαγγελματίες» ή «εργολάβους», περνώντας κιόλας από το ενδιάμεσο στάδιο του «δανειστή-πιστωτή» της επιχείρησης! Φαίνεται ότι στην Ελλάδα του 2010 βρέθηκε ο ιδανικός τρόπος καταπάτησης κάθε εργασιακού δικαιώματος: η έντεχνη «εξαφάνιση» της ίδιας της έννοιας του εργαζομένου…
Η κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι συνάδελφοι της Απογευματινής, όπως κι αυτή στην οποία βρέθηκαν αμέσως πριν από αυτούς οι συνάδελφοι των Ελληνικών Γραμμάτων, δεν έχει τίποτα το εξαιρετικό, τίποτα το ιδιαίτερο: μας αφορά όλους, μπορεί ανά πάσα στιγμή να γίνει η κατάσταση και το πρόβλημα τους καθενός και της καθεμιάς μας. Γι’ αυτό είναι επιτακτική, ακόμα μια φορά, και κάθε φορά περισσότερο από την προηγούμενη, η οργάνωση της αλληλεγγύης μας, ο κοινός μας αγώνας σε όλα τα επίπεδα. Όταν οι νομοθετικές κι εργοδοτικές μεθοδεύσεις «κάνουν πράγματα με τις λέξεις» σε βάρος μας, εμείς απαντούμε κάνοντας πράξη τα λόγια μας.
Έχουν ήδη γραφτεί και ειπωθεί πολλά για τις μεθοδεύσεις με τις οποίες οι μεγαλοεπιχειρηματίες επιτελούν τους τελευταίους μήνες την περίφημη «αναδιάρθρωση» της αγοράς εργασίας και των κερδών τους: μηνιαίες απολύσεις μέχρι εξαντλήσεως του νόμιμου ορίου, «λουκέτα», «ελεγχόμενη πτώχευση» (μέσω του διαβόητου πλέον Άρθρου 99), «λοκ-άουτ», είναι μόνο τα πιο διαδεδομένα νομότυπα μέτρα που επιστρατεύονται για τον σκοπό αυτό. Το κλείσιμο των Ελληνικών Γραμμάτων υπήρξε από αυτή την άποψη χαρακτηριστικό παράδειγμα: ένας από τους μεγαλύτερους εκδοτικούς οίκους της χώρας, ιδιοκτησίας του μεγαλύτερου εκδοτικού συγκροτήματος της χώρας, μετατράπηκε μέσα σε μια τριετία μόλις σε «ζημιογόνα επιχείρηση», την ώρα που οι μεγιστάνες ιδιοκτήτες του «μετέθεταν» τις «επιχειρηματικές δραστηριότητές» τους σε άλλους τομείς (όπως τον τραπεζικό) προκειμένου να «αναθερμάνουν» την «κερδοφορία» τους και να «τονώσουν την ανάπτυξη» στη χώρα. Το αποτέλεσμα: 94 εργαζόμενοι στον δρόμο, δεκάδες συγγραφείς, μεταφραστές και επιμελητές απλήρωτοι, χιλιάδες βιβλία εγκαταλειμμένα στις αποθήκες της εταιρείας, χωρίς καμία κατοχύρωση πνευματικής ιδιοκτησίας για τους δημιουργούς τους – απλό «στοκ» στην αποκλειστική διάθεση του ΔΟΛ.
Η περίπτωση της Απογευματινής, ωστόσο, ρίχνει ακόμα περισσότερο φως στον τρόπο με τον οποίο οι δυσοίωνες εξελίξεις στον ευρύτερο χώρο των εκδόσεων και του Τύπου επηρεάζουν όλους τους συναδέλφους, μεταφραστές, επιμελητές και διορθωτές, που, λόγω της φύσης της δουλειάς τους, σχετίζονται άμεσα ή έμμεσα, έμπρακτα ή δυνητικά, με τον χώρο αυτό. Η διαπλοκή εκδοτικών οίκων και συγκροτημάτων Τύπου και ΜΜΕ είναι ήδη αρκετά μεγάλη απειλή για όλους μας, «κακό μαντάτο» για το άμεσο μέλλον, όπως θα μας υπενθυμίζει πάντα η υπόθεση των Ελληνικών Γραμμάτων – δεν είναι όμως το μόνο πρόβλημα.
Ο ιδιοκτήτης της Απογευματινής, εξ όσων γνωρίζουμε, δεν έχει στην κατοχή του κανέναν εκδοτικό οίκο, ούτε άλλη εκδοτική επιχείρηση. Στην Απογευματινή, όμως, εργάζονται ήδη έξι συνάδελφοι διορθωτές, 6 από τους 130 εργαζόμενους που είναι απλήρωτοι από τον Ιούνιο. Από τους έξι αυτούς συναδέλφους, μόνο μία είναι μέλος του ΣΜΕΔ: οι υπόλοιποι πέντε είναι μέλη της ΕΣΗΕΑ, η οποία, σημειωτέον, κατά παράβαση κάθε νομοθεσίας περί εργατικών κι επαγγελματικών οργανώσεων, απαγορεύει στα μέλη της να συμμετέχουν σε άλλο πρωτοβάθμιο σωματείο πλην αυτής. Αλλά οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν αυτή τη στιγμή οι συνάδελφοι ασφαλώς δεν εξαντλούνται στους ανώφελους περιορισμούς που έχουν να αντιμετωπίσουν σε ό,τι αφορά τη συνδικαλιστική τους εκπροσώπηση. Αν και δουλεύουν ως μισθωτοί στην εφημερίδα, όχι μόνο δεν πληρώνονται ως τέτοιοι, αλλά είναι και αναγκασμένοι εκ των πραγμάτων να αναζητήσουν άμεσα «εξωτερικές συνεργασίες» στο ολοένα πιο θολό τοπίο της αγοράς των εκδόσεων και του Τύπου για να επιβιώσουν. Την ίδια στιγμή, η καταβολή των δεδουλευμένων τους βρίσκεται στον αέρα: μετά την υπαγωγή μιας επιχείρησης στο Άρθρο 99, οι «φεσωμένοι» μετονομάζονται σε «πιστωτές», εξομοιώνονται δηλαδή με τράπεζες και άλλους …δανειστές, και οι διεκδικήσεις τους μπαίνουν σε αναστολή μέχρι νεοτέρας. Εν ριπή οφθαλμού, και με τις ευλογίες της κείμενης νομοθεσίας, μετατρέπονται από «εξασφαλισμένοι» μισθωτοί, ή έστω λιγότερο εξασφαλισμένοι «εργαζόμενοι με μπλοκάκι», σε «εξωτερικούς συνεργάτες», «ελεύθερους επαγγελματίες» ή «εργολάβους», περνώντας κιόλας από το ενδιάμεσο στάδιο του «δανειστή-πιστωτή» της επιχείρησης! Φαίνεται ότι στην Ελλάδα του 2010 βρέθηκε ο ιδανικός τρόπος καταπάτησης κάθε εργασιακού δικαιώματος: η έντεχνη «εξαφάνιση» της ίδιας της έννοιας του εργαζομένου…
Η κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι συνάδελφοι της Απογευματινής, όπως κι αυτή στην οποία βρέθηκαν αμέσως πριν από αυτούς οι συνάδελφοι των Ελληνικών Γραμμάτων, δεν έχει τίποτα το εξαιρετικό, τίποτα το ιδιαίτερο: μας αφορά όλους, μπορεί ανά πάσα στιγμή να γίνει η κατάσταση και το πρόβλημα τους καθενός και της καθεμιάς μας. Γι’ αυτό είναι επιτακτική, ακόμα μια φορά, και κάθε φορά περισσότερο από την προηγούμενη, η οργάνωση της αλληλεγγύης μας, ο κοινός μας αγώνας σε όλα τα επίπεδα. Όταν οι νομοθετικές κι εργοδοτικές μεθοδεύσεις «κάνουν πράγματα με τις λέξεις» σε βάρος μας, εμείς απαντούμε κάνοντας πράξη τα λόγια μας.
Συμπαραστεκόμαστε με όλα τα μέσα στις κινητοποιήσεις των εργαζομένων στην Απογευματινή
Τα αιτήματά τους είναι απαιτήσεις όλων μας
Τα αιτήματά τους είναι απαιτήσεις όλων μας
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΩΝ ΕΠΙΜΕΛΗΤΩΝ ΔΙΟΡΘΩΤΩΝ
(ΣΜΕΔ)
(ΣΜΕΔ)
http://www.smed.gr/2010/11/130.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου