Ο συνάδελφος και καλός φίλος Νίκος Μόσχοβος γράφει για την “Απογευματινή” στο προσωπικό του ιστολόγιο, τον “Τυπολόγο”.
Η ζωή παίζει πολύ περίεργα παιχνίδια και κάποτε αποκαλύπτει συμπεριφορές ή καταστάσεις. Άλλωστε, τα όσα συμβαίνουν αυτές τις ημέρες στην ιστορική εφημερίδα «Απογευματινή» δεν αποκαλύπτουν πολλά περισσότερα από όσα θα ήθελαν ή δεν θα ήθελαν …μερικοί;
Οι κατά άλλα λαλίστατοι βουλευτές της ΝΔ κι ένα ολόκληρο κόμμα – το έχουν κάνει μόκο, όπως λέει η αργκό- για το λουκέτο. Κι ά θελα με τη σιωπή τους αποκάλυψαν πολύ περισσότερα από όσα νομίζουν οι ίδιοι ότι θα κερδίσουν.
Φανέρωσαν στους ίδιους στους ψηφοφόρους του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης ότι δεν τους νοιάζει τίποτα πλέον και πετάνε στον Καιάδα 130 ψυχές – υποστηρικτές της δικής τους παράταξης, έχοντας ίσως για προμετωπίδα την έωλη δικαιολογία ότι πρόκειται για μια ιδιωτική επιχείρηση.
Φυσικά, στρουθοκαμηλίζουν τον κώνωπα γιατί ουσιαστικά το «λουκέτο» στην «Α» τους έριξε όλο το πέπλο και το ερώτημα, που προκύπτει, είναι πολύ απλό: Γιατί να τους ψηφίσουμε, όταν οι ίδιοι δεν υποστηρίζουν με νύχια και δόντια τους «δικούς» τους ανθρώπους;
Παρόλο που έχω φύγει εδώ και καιρό από αυτή την εφημερίδα συγκινήθηκα, όταν ένας με πλησίασε προχθές παππούλης στο δρόμο, που ήξερε ότι πριν από μερικά χρόνια δούλευα εκεί. Ξέρετε τι μου είπε;
«Εάν ζούσε ο αείμνηστος πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κωνσταντίνος Καραμανλής δεν θα είχε αφήσει ποτέ αυτή την εφημερίδα να κλείσει και θα χρησιμοποιούσε όλα τα πολιτικά μέσα για να κρατηθεί ως επιχείρηση».
Κι όταν κλείνει μια εφημερίδα, ένα βιβλιοπωλείο, μια βιβλιοθήκη ή ένα εκπαιδευτήριο, ανοίγει μια φυλακή δεν λέει παραφρασμένη και η … παροιμία; Το λέει, το λέει. Θεωρώ, λοιπόν, ότι το κλείσιμο της «Απογευματινής» αποτελεί την μεγαλύτερη πολιτική ήττα , που υπέστη ποτέ η συγκεκριμένη παράταξη.
Μια ήττα, η οποία αποκαλύπτει ότι «οι βασιλιάδες είναι γυμνοί» και δεν
Μάλιστα, νομίζω πως όλοι – όλες ξέρετε αυτό τι το μπορεί να σημαίνει: Δύσκολες ώρες για την ελευθερία και τη δημοκρατία μπορεί ενδεχόμενα να έρθουν. Ωστόσο, είμαι αισιόδοξος γενικά για την αναγέννηση του τύπου, εάν οι άνθρωποι συσπειρωθούν , καταθέσουν και παλέψουν για τις δικές τους προτάσεις
Με το παρόν άρθρο έχω και ένα μήνυμα προς το ΠΑΣΟΚ: Με την περαίωση τρελάνατε πολύ κόσμο, που δεν μπορεί πλέον να μαζέψει την οργή του. Ίσως θα έπρεπε οι ηγέτες και οι βουλευτές των δύο μεγάλων κομμάτων να σκεφτούν τώρα και το εξής:
Η χώρα δεν είναι μια γενικόλογη κι αφηρημένη έννοια. Ουσιαστικά, η χώρα είναι οι άνθρωποι, τους οποίους έχετε φέρει στο «αμήν» . Τι θα κάνετε, λοιπόν, μια χώρα που οι κάτοικοι της δεν θα πιστεύουν πλέον στα «παχιά λόγια»; Γιατί χωρίς ικανοποιημένους ανθρώπους δεν θα έχετε και χώρα. Και χωρίς τους ανθρώπους δεν μπορείτε να κάνετε και πολλά.
«Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν χωρίς εμένα» ή έχουμε φτάσει ήδη στο «Κάποτε υπήρξαμε»; Διαλέγετε και παίρνετε. Πάντως εγώ προτιμώ μια άλλη ρήση: «Όχι δεν θα αφανιστούμε στο σκοτάδι. Όχι δεν θα αφανιστούμε από Γης, γιατί η όμορφη πεταλούδα θα ανοίξει πάλι τα φτερά της και θα πετάξει». Εις πείσμα των καιρών…
Το άρθρο αυτό έγραψε ο Νίκος Μόσχοβος την Παρασκευή 5 Νοεμβρίου 2010 για τον «Τυπολόγο».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου