"Παρόντες και απόντες"

ΟΙ ΠΑΡΟΝΤΕΣ

    Στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής μία κυρία  μιλώντας σπαστά ελληνικά , με δυσκολία προσπαθεί να κρύψει τη συγκίνησή της. "Είναι αλήθεια; Σταμάτησε να κυκλοφορεί η εφημερίδα; Τηλεφωνώ από την Αστόρια. Μου το είπαν, αλλά δεν το πιστεύω. Εάν υπάρχει τόσο σοβαρό οικονομικό πρόβλημα θα βοηθήσουμε και εμείς. Θα κάνουμε έρανο.Θα συμμετέχει και η εκκλησία". Η συγκίνηση μεταφέρεται αστραπιαία  στον 4ο όροφο της Φειδίου όπου ειμαστε όλοι συγκεντρωμένοι και μελετάμε τις επόμενες κινήσεις μας. Συγκίνηση για τους δεκάδες αναγνώστες μας, που δεν έχουν σταματήσει να επικοινωνούν μαζί μας και να εκφράζουν τη συμπαράσταση και τη συμπάθεια τους για τη διακοπή λειτουργίας της ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗΣ. Για όλους αυτούς που εκφράζουν καθημερινά  γνήσια συναισθήματα  αγάπης για την εφημερίδα που “συντρόφευε” τις ημέρες και εξέφραζε τις ιδέες τους αλλά και αλληλεγγύης για τους εργαζόμενους που δοκιμάζονται σε αυτές τις συγκεκριμένες συνθήκες.
    Χαρακτηριστική είναι και η περίπτωση του 78χρονου κου Γιώργου που επιθυμούσε να έλθει στην εφημερίδα και να μιλήσει μαζί μας , όχι για να αισθανθούμε εμείς καλύτερα, αλλά εκείνος. "Διαβάζω την εφημερίδα 58 χρόνια. Από την πρώτη ημέρα της λειτουργίας της. Χωρίς διακοπή. Για άλλους υπάρχει η εξάρτηση από το τσιγάρο. Για εμένα υπήρχε η Απογευματινή..." .
    Η αυθόρμητη ανταπόκριση-συμπαράσταση  των αναγνωστών στην είδηση ότι ο εργολάβος διευθύνων σύμβουλος της εφημερίδας κατέθεσε αίτηση πτώχευσης ,κάνει πιο έντονη την πικρία μας που δεν μας δόθηκε η ευκαρία να αποχαιρετήσουμε το αναγνωστικό κοινό της “Α” μ΄ενα τελευταιο το φύλλο. Ταυτόχρονα,όμως μας οπλίζει με πίστη για τον  αγώνα που ξεκινήσαμε για επιβίωση της ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗΣ. Γιατί αυτοί είναι η ψυχή και η δύναμη της εφημερίδας. Κόντρα σε συμφέροντα , επιδιώξεις και δόλια σχέδια.  

Σε όλους αυτούς λοιπόν δε λέμε "Αντίο". Αλλά "Εις το επανιδείν".

ΚΑΙ ΟΙ ΑΠΟΝΤΕΣ

    Δεκάδες είναι οι εκπρόσωποι της πολιτικής ζωής του τόπου  που έχουν “ παρελάσει” από τις σελίδες της ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗΣ επιδιώκοντας την προβολή τους. Είναι όλοι εκείνοι που πίεζαν ασφυχτικά για μία συνέντευξη,ένα άρθρο έστω μία δήλωσή τους, που διαμαρτύρονταν όταν η φωτογραφία τους ήταν μικρότερη από ό,τι ονειρεύονταν , που απειλούσαν ή έκαναν οργισμένα τηλεφωνήματα στους διευθυντές όταν δημοσιεύαμε την αλήθεια του ρεπορτάζ μας και όχι τη δική τους αλήθεια. Η απουσία τους είναι εκκωφαντική, όχι λόγω της προσωπικής τους αξίας, αλλά λόγω της προκλητικής αδιαφορίας τους.
    Σταμάτησαν να μυρίζουν το άρωμα της 4ης  εξουσίας και απομακρύνθηκαν. Όλοι όμως κρίνονται από τις πράξεις τους και όχι από τα λόγια του αέρα που λένε στα δελτία των οχτώ.

Εργαζόμενοι στην "Α"